Keuken

 

 

 

De keuken speelt natuurlijk een enorm belangrijke rol in een hotel /restaurant; het is 't hart van het bedrijf en dat moet goed en gezond zijn, dus moest er wel iets professioneels komen.
Ik ging te rade bij een echte chef-kok en hoefde gelukkig niet ver van huis te gaan, daar ik er al jaren met eentje gelukkig getrouwd ben!        

Aan de hand van zijn aanwijzingen ging ik aan het werk...
Eerst werden het plafond en de bovenkant van de wanden gewit.
De tegeltjes zijn geprint op glanzend papier en de vloer op 160 grams glad papier.
Omdat in de koelcel alle etenswaren worden bewaard wilde ik graag een flink exemplaar, maar het probleem was de plaats waar deze moest komen.
Het handigst was ergens achterin de hoek, maar dan kon je al die leuke etenswaren niet zien, dus ik plande hem voorin de keuken.

De stellingkast en een rooster voor de ventilator werden gemaakt.
Op een beurs had ik een Miele afwas automaat gekocht: Een hartstikke leuk ding, 't maakt een wassend geluid en piept wanneer hij klaar is. Die kreeg een plek onder het aanrecht. 
Volgens de chef-kok mocht dat officieel niet zo: er moest een schot tussen het aanrecht en de plek waar er afgewassen zou worden ...dus zo gezegd, zo gedaan.

Alles bij elkaar werd het best wel een hele klus.
Er moest nodig hulp komen, dus kwam Nico me helpen.

Nico bleek een handige jongen te zijn, want van een delprado ladenkastje en wat doordrukstrips maakte hij een saladebar

Het begon er al wat op te lijken...

 

maar ja......toch was ik niet helemaal tevreden met deze indeling want achter de koelcel hield ik nu een slecht in het zicht vallende loze hoek over.
Na wat overleg met Nico besloten we de boel om te leggen en de koelcel toch maar rechts achterin de keuken te plaatsen, op het aanrecht hebben we een nieuw blad gemaakt en deze kwam nu aan de linkerwand.
't Was een heel karwei, want waar de koelcel had gestaan moesten de tegels weer van de wand gehaald en de muur weer netjes gewit worden. Nico was er maar druk mee!

De spoelbakken hebben we van kranen voorzien.

De klapdeurtjes gemonteerd en het raam ingezet.

 

Boven het aanrecht kwam een rail met haken om keukengereedschap aan op te hangen 

Van soldeertin heb ik pannendragers gebogen en zwart geverfd.
De branders zijn van eyelets gemaakt.

In de koelcel kwam een deur en thermostaat met verlichting, die aangeeft dat het in de koelcel 3 graden is.

Tot zover ging het lekker.
Maar ja, niets is zo veranderlijk als een poppenhuismens, dus kwam ik op een reuze idee, waar Nico niet al te blij mee was:
ik besloot de saladebar weer uit elkaar te halen.
Nico zag het werkelijk niet meer zitten!

't Was nog een hele klus om Nico weer kalm te krijgen en na de nodige instructies ging hij het toch snappen en langzaam kwam het volgende tot stand:

en kijk hem nu eens trots zijn op z'n kunstwerk: een nieuwe frituur!

Nico wilde als eerste natuurlijk wel iets uit het mandje proeven..... en begon ineens overal te zoeken....:hij wilde wel een patatje met ...

Oeps, vergeten! 
Vlug een mayonaisepomp er bijgemaakt!!!

Het volgende project werd de spoelkeuken.
Ik had natuurlijk een mooie nieuwe Miele afwasmachine , maar eigenlijk is die niet geschikt voor een horeca keuken, dus er moest iets professioneler komen en dat was makkelijker gezegd dan gedaan!

 

Ik besloot eens in de rommelbakjes te gaan zoeken en vond wel wat spulletjes die ik kon gebruiken ... onderdelen uit een printer, dopje van een parapluspaak, haarclip, onderdelen uit een inhalatiedisk.... er komt 'vanzelf' schot in...

De klep kan netjes op en neer en er zit een draaiend 'sproeisysteem' in.
Van grof borduurstramien heb ik manden gemaakt.
De sproeier zit aan een veer, zodat hij alle kanten op getrokken kan worden, nog een rood en groen lampje om te zien wanneer de wasbeurt klaar zou zijn en voila: de spoelkeuken was klaar!

En natuurlijk aan Nico de eer om de eerste vaat te draaien...

 

 

Inmiddels leek het me wel verstandiger om Nico van echte werkkleding te voorzien, dus klom ik in de avonduren maar weer even in de pennetjes en voorzag hem van een professionele werk outfit.

Nu de eerste saladebar was gesloopt, moest er natuurlijk een nieuwe komen en nu we dat toch gingen doen, kon het best wel een grotere worden.

en toen begon het .........!!
In het  poppenhuistijdschrift Poppenhuizen & Miniaturen werd melding gemaakt van een komende wedstrijd:

Ik liet me door m'n poppenhuisvriendinnen overhalen om me met m'n keuken in te schrijven .
 
Nu kon ik natuurlijk niet met het gehele hotel mee gaan doen: Ten eerste was het veel te groot en ten tweede kreeg ik dat nooit allemaal op tijd klaar, dus moest er een aparte kijkbak komen en Nico kreeg het superdruk!
De kijkbak werd weer voorzien van muurtegels en er kwam een geheel nieuwe vloer in.

Ik besloot er alleen de klapdeurtjes in te maken en geen ramen, want die namen alleen maar ruimte in en nu kon ik de keuken tegelijk weer iets anders indelen (!!), zodat er een ruimere opstelling kwam.

Dit was even een begrijpelijk breekpunt voor Nico, want ik wilde natuurlijk weer het een en ander veranderen: ten eerste wilde ik nu het aanrecht i.p.v. links, aan de rechterkant hebben, zodat de saladebar naast de frituur aan de linkerkant kon komen. Maar door de koelcel was het aanrecht nu net 1,5 cm te lang, dus moest deze vakkundig ingekort worden en ...... ik durf het bijna niet te vertellen... maar doordat de saladebar nu tegen de muur aan kwam te staan leken me die dubbele rij bakken niet erg handig werken voor onze chef-kok......ja....weer gesloopt dus !!!!
In tegenstelling tot Nico, die ik gelukkig heb kunnen lijmen met een nieuwe fiets (klik hier), moesten mijn vriendinnen lachen, want van de twee dingen die ik maakte, sloopte ik er telkens weer eentje ! Maar uiteindelijk vond ik het resultaat wel bevredigend. Ik maakte er een plank boven zodat er wat voorraad op kon staan en een stang waar gereedschap e.d. aangehangen kon worden. 

Nu moest er zo langzamerhand ook wat voorraad 'ingekocht' worden en dat moest toch door de chef-kok zelf besteld worden, dus ....... Jeetje!!!!.....ik had nog helemaal geen kok!!!!!
Ja.....ik heb een hele lieve, maar die is in het 1:1 formaat:

Ik had nog een hoofd met een stel losse benen voor een a.s. kerstmannetje liggen en daar kon ik wel eens een malletje van maken en een duplicaat van gips gieten. Zo gezegd zo gedaan. Ik besloot twee kopjes te gieten, want ik had nog nooit een minimensje helemaal zelf gemaakt en zodoende had ik voor het beschilderen van het gezichtje een z.g. proefkonijn.

ik heb eerst het haar en snor met verf gedaan...

... en toen ik het wel vond lijken, kreeg hij z'n 'echte' haar en snor

hij kreeg een lekker gevuld lijf en zodra hij z'n echte koksbroek aanhad wilde hij al aan de slag,maar dat kon helemaal niet: ...hij had nog geen handen !!!!! Ow jee, nu werd het moeilijk; ik wilde dat hij iets in z'n handen zou hebben, dus moest de fimo er aan te pas komen. Na wat oefenen ontstonden een paar onderarmen met handen:

nog een jas met halsdoek en schort (nee, geen koksmuts!!) en de 1:12 chef-kok was klaar.

Het eerste wat de chef-kok wilde was een goede messenset, want wat is een kok zonder scherpe messen?

Toevallig kregen we in een restaurant een mapje tandenstokers en toen ik het open deed, zag ik er gelijk de benodigde messenset in, dus er werd even niets tussen de tanden weggehaald, want het pakje verdween gelijk in m'n tas

 

 

 

Na de messen volgde er een bestekbak,  hiervoor werd er weer even een greep in het medicijnkastje gedaan.  

Om de gaspitten e.d. uit te proberen begon onze chef-kok maar eens een gezonde maaltijd voor ons klaar te maken:

Daarna ging hij bestellingen plaatsen:
(en dook ik de fimo bak weer in)

kipfilet, biefstuk, ribeye, mager spek,

scampies

alles netjes in plastic verpakt en in de koelcel opgeslagen

Na het zien van al die etenswaren, had ik eigenlijk wel zin in een lekker bordje carpaccio, ik maakte snel een blok oude kaas en onze kok ging weer vrolijk aan de slag...

en omdat ik toch bezig was, heb ik gelijk de saladebar helemaal gevuld

De chefkok begon helemaal in z'n element te geraken en toverde steeds meer gerechten op z'n fornuis te voorschijn.

Helaas ging er met koken ook wel eens iets mis, maar ja...waar gewerkt wordt vallen nu eenmaal...

Het gebroken eitje is een cadeautje van Henneke Stringer

Nico werd er tussendoor nog even op uitgestuurd om wat waxinelichtjes te gaan kopen,

want de pindasaus begon koud te worden....  

 

Inmiddels begon ik lichtelijk in tijdnood te raken, want onze vakantie kwam steeds dichterbij, met pal daarna de inleverdatum van de keuken. Door al dat gekokkereld van de chef-kok, begon het daardoor wel een beetje rommelig in de spoelkeuken te worden, de vaat begon zich op te hopen omdat niemand er meer tijd voor had.

Er moest nodig hulp bij komen, dus heb ik even met het 1:12 arbeidsbureau gebeld....

Zit ik die avond lekker te knutselen, gaat opeens de bel:
Ik kijk even door het luikje in de voordeur en vraag wie er is....
De nieuwe koksmaat!
Hij wilde vast kennis komen maken.
O.K. Fijn !!!! Dus ik doe de deur open.....

Whaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Stààt me daar toch de een of andere Neanderthaler voor de deur!!!

Jasses wat een figuur!!!

Hij was net in de Rotterdamse haven van boord gekomen, had 3 jaar gevaren en in de kombuis van een containerschip als koksmaat gewerkt.
Ik vroeg of ze geen kammen en  scharen aan boord hadden....
Begreep hij niet!
Tja......het kan natuurlijk een hele aardige man zijn en niet iedereen kan er als Richard Gere uitzien (waar ik dus stiekem wel op gehoopt had....) maar laten we eerlijk zijn; dit is toch niets voor in een hotelkeuken!!!
Als chef-kok hem ziet schrikt hij zich een hartverzakking en dan nog maar niet te denken aan de smaakpolitie....dan kan chef-kok de Michelin ster wel op z'n bolle buik schrijven.....
Dus ik ging het arbeidsbureau maar weer even bellen....!
Helaas, er bleek niemand anders te zijn; alle koks schrijven tegenwoordig boeken of zijn op locatie films aan het opnemen, dus ik heb tegen deze engerd gezegd dat hij eerst maar eens even fatsoenlijk naar de kapper moest gaan en het dan de volgende dag nog maar weer eens moest komen proberen!
 
De volgende morgen was hij er weer.
Hij zei dat hij Sjarly heette. Ik maakte er nog Charlie van, maar nee....'t is gewoon zoals je 't zegt....zei hij.
Z'n haar zag er inderdaad iets fatsoenlijker uit, maar voor de rest........

 

't was niet bepaald mijn type!  Helaas moesten we het er maar mee doen. We zouden wel zien waar het schip zou stranden.

Chef-kok heeft hem maar gelijk aan het werk gezet, zodat we snel konden zien wat voor vlees we met deze Sjarly in de kuip hadden.....

 

 

Eigenlijk mag hij geen gympen in de keuken dragen; veel te gevaarlijk i.v.m. de gladde vloer, maar hij had niets anders.
 
In ieder geval bleek Sjarly een reuze harde werker te zijn, dus mocht hij blijven.

Volgens chef-kok moesten er nodig een handdoekenautomaat en zeep dispensers komen, dus werd er weer een aanval op de medicijnkast gepleegd.

Er begon aardig wat bedrijvigheid in de keuken te komen en alle plekjes raakten zo langzamerhand bezet.

De handdoekjes heb ik van Corine vd Werf gekregen

De zalm kreeg ik voor m'n verjaardag van Marjo Caris.

Alle "leveranciers" leverden aardig op tijd en ook de koelcel begon lekker gevuld te raken.

Eindelijk was de keuken klaar......

of toch niet???

 

 

 

Ik lag er gewoon 's nachts wakker van, wat mistte er nu nog?  En ineens wist ik het: een  serveerwagen !
En zo zat ik om 's nachts om 3.00 
een serveerwagen in elkaar te knutselen.

Tevens kregen we mèt de serveerwagen nog een enorme verrassing voorgeschoteld:
Sjarly bleek nl een geweldige banketbakker te zijn !!!!

(de 'luchtige' cake is gemaakt door Henneke Stringer) 

Boven de deur kwam nog een insectenlamp te hangen die ook echt kan branden .

en nu vond ik het welletjes; de keuken moest nu maar eens klaar wezen!

de klok op de achtergrond komt uit het oude horloge van een buurman

Tussen het pakken van de vakantiekoffers door werkte ik nog 'even' de buitenkant van de bak met wat groen af:

Op en voor de bak maakte ik schuifplaten van plexiglas, zodat alles goed te zien was.
Aan de voorkant maakte ik achter de bovenste rand nog 4 spotjes, zodat het geheel goed verlicht kon worden.

Hè,hè... ik kon met een gerust hart in het vliegtuig stappen: alles was helemaal klaar!
Kreta here we come!

Op Kreta hadden we een auto gehuurd, dus heel erg veel gezien...vooral weer veel leuke ideeën voor m'n Griekse kamer opgedaan, dus na 14 dagen vond ik het wel weer genoeg en verlangde naar m'n hobbykamer.

 

 

 

Maar eerst moest op zondag 17 juni 2007 de kijkbak naar Het Poppenhuismuseum in Heesch gebracht worden.
Het was heel leuk om te zien dat er met belangstelling naar mijn werkstuk werd gekeken:

In afwachting op de uitslag steeg de spanning bij m'n familie, vriendinnen en natuurlijk bij mij.
Ik zag hele leuke inzendingen en zou al heel erg blij zijn met een 4e of 5e prijs.
Toen de uitslag eindelijk binnen kwam was het een hele grote verrassing het volgende te mogen lezen:

2e prijs:

Restaurantkok en zijn hulpje druk in de weer in hun goed geoutilleerde horecakeuken.

Gemaakt door Rita Nikkels uit Gorssel.

Dus dit is het hele verhaal van de hotelkeuken.
Tot half december 2007 was hij in het echt te bezichtigen in het Poppenhuismuseum te Heesch.