Toen ik in februari 2007 van mijn dochter een t-shirt kreeg met de tekst: Hoera! ik word Oma! was dat een geheel nieuwe en ontroerende ervaring. Ons eerste kleinkind was op komst! Natuurlijk kwam er al gauw een plannetje in m'n hoofd om een 1:12 babykijkkastje te maken en het leek me erg leuk om een kopie van de originele babykamer te maken. De baby werd op 29 augustus verwacht, dus tijd zat! Maar ik moest erg lang wachten voordat ik aan de slag kon, want de meubels lieten ook lang op zich wachten. Het moest voor mijn dochter en schoonzoon een verrassing worden, dus ik wilde er ook niet te veel over vragen.
Eindelijk waren de meubels gekomen, begon de babykamer vorm te krijgen en kon ik ook aan de slag: in een Ikea-kastje plakte ik een behangetje in de juiste kleuren. Het hele kamertje past natuurlijk niet in zo'n kastje, dus besloot ik de leukste kant na te maken: die waar het ledikantje en de commode staat. Met een smoes dat ik de babykamer aan m'n vriendinnen wilde laten zien had ik wat foto's gemaakt, zodat ik thuis ook een mooi voorbeeld had.
Eerst maar het ledikantje: Ik heb, voor het boren, met plakband 2 balkjes op elkaar geplakt zodat de gaatjes op precies eendere hoogte kwamen en zo de spijltjes er recht in kwamen te zitten.
De bedbodem heb ik van profiellatjes en koffieroerhoutjes gemaakt.
De originele 1:1 babykamer is in wit en lime-groen en de meubels zijn whitewas.
Door middel van acrylverf met water te mengen kwam ik, na de eerste laag licht te schuren en het tweede laagje dunne verf, aardig in de buurt. Gelukkig mailde m'n dochter zomaar een foto van het dekentje wat ze had gekocht, zodat ik het, met behulp van het programma paint, in de juiste kleuren precies na kon maken en op stof uitprinten. Nog een lakensetje er bij maken en het bedje was klaar.
De commode was gelukkig wat makkelijker om te maken.
In het 1:1 ledikantje stond een zachtgele knuffelgiraffe. Waar zou ik die eens van kunnen maken? Pijpenragertjes??? Via wat aanwijzingen op internet produceerde ik al spelende met een pijpenragertje tot m'n eigen verbazing een lief knuffeltje.
Ik ging in m'n hobbykamer eens op zoek, vond een zak vol gekleurd chenilledraad en werd overvallen door een compleet 'seniele' bui, met als gevolg een miniatuur explosie van knuffeltjes.
Na dit 'oefenrondje' werd het hoog tijd te maken waar het nu eigenlijk om begonnen was: de giraffe.
Het originele gele chenilledraad vond ik wat te geel en te grof, dus ging weer aan de slag met een pijpenrager en kleurde die gewoon met kleurpotlood in de juiste kleuren.
Tot zover was ik dus met de babykamer gevorderd, toen we om 2 uur in de vroege ochtend van de 31ste juli 2007 het telefoontje kregen dat ons eerste kleinkind het welletjes vond om nog langer in z'n mama's buik te zitten en zich 4 weken eerder dan de geplande datum al aankondigde! Een uurtje later (jawel...een echte snelle Jelle dus) waren we ineens de trotse grootouders van ons eerste prachtige kleinkind: kleinzoon Dinand.
Dinand deed het voor een vroeg geboren baby fantastisch, hoefde niet eens in de couveuse en mocht na 48 uur observatie lekker met pappa en mamma naar z'n eigen huis.
Hartstikke leuk natuurlijk, maar deze kleine rakker gooide nu wel heel mijn plannetje in de war, want ik had het 1:12 babykamertje bij zijn geboorte aan z'n ouders willen geven en nu was ik nog helemaal niet klaar!
Dat werd even flink aanpoten en doorwerken dus!
Het voordeel van Dinand zijn vroege optreden was dat ik nu wist dat het een jongen was en ook hoe hij er uit zag, dus konden er donkere haartjes op het 1:12 babybolletje geplakt worden.
Terwijl het jonge gezin zich in het ziekenhuis klaar maakte om naar huis te komen, was ik vast in hun huis om een warme kruik in het bedje te leggen en de kraamverzorgster op te wachten. Als ik dan toch moest wachten, kon ik wel weer even in de babykamer rond gaan snuffelen: alles rook zo heerlijk nieuw. Ik zag een geheel nieuw ding voor me: een luiercontainer? Wat een vreemd ding!! Nou ja, die is van latere zorg, eerst de schattige luiermandjes maar eens bekijken en fotograferen.
Hé, die luier verpakking kon ik wel gebruiken. Voorzichtig knipte ik hem open, zette 'heel behulpzaam' de pampertjes in het mandje en liet de verpakking in m'n tas verdwijnen.
Thuis gekomen heb ik met behulp van de wickertchniek de mandjes nagemaakt. Wat een gepruts en het moesten er nog twee worden ook!!!
Met wat kunst en vliegwerk in paint rolde er een aardig gelijkend stofje uit de printer en waren de mandjes klaar. Nu de verpakking nog even scannen,verkleinen en in elkaar vouwen, wat luiers knippen en de mandjes konden worden gevuld.
Na de luiers was ik wel weer toe aan iets simpels.
Boven de commode hangen 2 van die vierkante open kastjes en die waren lekker snel klaar.
Nu alleen de inhoud nog!!!! Nou ja, dat komt later.
Tussen de spijlen en langs de rand van het 1:1 ledikantje kronkelt een velours speelslang . die leek me ook wel leuk om te maken.
Voor de slang zelf heb ik een 'seniel' stukje draad genomen en de speeltjes heb ik van pompommetjes gemaakt. Goed, goed...als je het zo leest lijkt het allemaal heel simpel, maar het was wel even een geduldig potje frotten! Tussendoor zag ik bij een bezoek aan mijn kleinzoon dat de giraffe oranje manen had en het beertje een doekje in z'n pootje hield, dus heb ik dat ook maar gelijk weer aangepast.
De 1:1 babycape en kruik hebben een lief draakje.
Deze heb ik verkleind, op stof geprint en op de badstof minicape en kruikenzak geplakt. Voor het groene randje heb ik een gedraaid stukje splitzijde gebruikt.
Het was mooi weer en de verse papa en mama gingen voor het eerst met hun vers gebakken kadetje aan de wandel. Waar anders heen dan natuurlijk naar Oma?
Dinand lag heerlijk in de wagen te slapen en Oma bewonderde niet alleen dat lieve koppie, maar bekeek gelijk zijn mooie kleding; daar liep duidelijk een streepje door! Leuk werk voor een avondje gezellig op de bank.
Toen was de luiercontainer aan de beurt. Een handig ding die alle geurtjes netjes buiten sluit, maar waar kon ik die nu eens van maken?
Na alle laatjes, bakjes en zakjes doorgespit te hebben, dook ik de medicijnkast maar weer eens in. Soms kan je echt blij zijn dat je eens wat mankeert, want daar vind je vaak een schat aan, voor ons, bruikbare en nuttige dingen. Mijn oog viel deze keer op een oude inhalator. Inmiddels heb ik een nieuw model, dus deze kon ik met een gerust hart slopen en met behulp van een kraaltje, 2 foamrondjes en een likje verf kwam er een aardig gelijkende luiercontainer te voorschijn.
Nu eerst maar weer eens de kastjes vullen. Voor de flesjes met babyolie e.d. heb ik o.a. van wat bestaande miniatuurflesjes malletjes gemaakt en die weer volgegoten met gips. De etiketjes kan je bij de printjes vinden.
Tussendoor heb ik nog lekker een avondje zitten breien aan een geel pakje en blauwe babysokjes.
Het aankleedkussen heb ik van laagjes schuimrubber gemaakt. ( tussen de druiven bij de supermarkt! ) Voor de schuine zijkanten heb ik een reepje schuimrubber schuin afgeknipt en het geheel met fijn badstof bekleed.
Alles was klaar om de 1:12 baby van een schone luier te voorzien.
Nu de luiercontainer ook klaar was, moest er eerst maar eens wat aan de vloer gebeuren, zodat alles op z'n plek gezet kon worden.
Hiervoor heb ik een stukje plakfolie met houtprint gebruikt, zodat het net een echte laminaatvloer leek.
Toen dat klaar was vond ik dat het hobbelpaard aan de beurt was. Mijn dochter is een verwoed paardenfanaat (geen idee van wie ze dat heeft!!) en toen wij vroegen wat ze nu nog graag zou willen hebben, hoefde ze niet lang na te denken: een pluche hobbelpaard!!
Nou dat vond Oma wel leuk om zich daar eens in te verdiepen. Heb ik vroeger ook altijd willen hebben en nooit gekregen.
Deze werd het
De jonge moeder sprong een gat in de lucht,
maar de nieuwbakken Oma krabde zich wel even achter het oor, want hoe maken we dat nu weer eens na?
Ik heb een bestaand patroontje van een knuffelpaardje iets vergroot en met een hoop kunst en vliegwerk en met nog meer geduld om het geval 'te keren' kwam er zowaar een paard te voorschijn. Staart, manen en witte sokken heb ik van chenillewol gemaakt en verder het geheel nog 'even' opgetuigd met zadel en hoofdstel.
Voor het geval het een wilde galop zou worden, kwamen er in de nek 2 handvatten voor een beetje houvast.
Door 2 houten koffie roerhoutjes een poosje in water te weken, om een plastic potje te klemmen en een nacht te laten drogen, kreeg ik 2 mooie half ronde houtjes waar het paard op kon staan.
Als de 1:12 Dinand groot genoeg is, kan hij lekker naar hartenlust hobbelen.
En zo langzaamaan begon het geheel er een beetje op te lijken.
Het werd nu dan toch echt tijd voor het project wat ik telkens weer uitstelde, omdat het me een vreselijke klus leek: de wippert !!
Ik had al stiekem foto's van de 1:1 wipstoel gemaakt, zodat ik het stofje weer met behulp van paint kon namaken.
Op internet vond ik een patroon van een wipstoeltje, dus: aan het werk!
Ik boog volgens de aanwijzingen het ijzerdraad in model en terwijl ik het zo zat te bekijken, vond ik het een beetje 'kalig'. Vroeger waren de wipstoeltjes wel zo van kaal draad, maar nu zat er een coating omheen...waarvan te maken????
Scoubidoudraad!!!
't Was een stuk eenvoudiger geweest als ik dat eerder bedacht had, want het was met geen mogelijkheid om het, inmiddels voorgevormde, frame te krijgen.
Dus, doe je voordeel met mijn gestuntel en schuif,voor dat je gaat buigen, eerst het ijzerdraadje in het scoubidoudraad!!! Dat scheelt zeker weer een hele pluk grijs haar en een fikse stijging van de bloeddruk op de "schaal van Richter"!!
Met behulp van het freezerpapier produceerde ik weer een aardig gelijkend stofje en na een hoop geduld, kwam er een bekleed wippertje te voorschijn.
Het 'tuigje' er nog in, een beklede stang versiert met pompommetjes en ook de wippert was klaar.
Boven het ledikantje hing een mobile en die heb ik nagemaakt door middel van geponste beertjes uit velourspapier en met een draadje ertussen op elkaar te plakken. In een 1:1 voegkruisje (gebruikt bij het tegelen) heb ik gaatjes geboord. Nog wat kraaltjes aan de uiteinden en de mobile was klaar.
Het enige wat niet in de 1:1 babykamer hangt is de ingelijste foto, maar die vond ik zelf gewoon leuk om boven het bedje te hangen. De letters zijn gemaakt van lettervermicelli.
Tja en toen was de babykamer eindelijk klaar om aan de verse ouders te geven.
Ze waren er heel erg blij mee en het was erg leuk om te zien dat ze telkens weer nieuwe gelijkenissen ontdekten.
Ik vond het enig om te maken, temeer daar dit voor mij toch wel een heel speciaal project was en ik hoop dat Dinand in de 1:1 kamer uit mag groeien tot een heel gezond en gelukkig persoontje.
Het hobbelpaard is ook bij hem goed in de smaak gevallen:
Toen Dinand 2 jaar was, werd zijn broertje Roan geboren.
En inmiddels hebben ook mijn zoon en schoondochter ons blij gemaakt met kleindochter Louise en kleinzoon Coen.
Met deze 4 goudklompjes zijn we dus schathemeltje rijk!!!!
Maak jouw eigen website met JouwWeb