Ik liep al een poosje met het idee een groentekar te maken, omdat mijn vader vroeger ook met een handwagen vol groenten en fruit gelopen heeft, z'n verdere werkzame leven groenteman was en het leek me ook erg leuk om groenten en fruit van fimoklei te maken.
Een van m'n hobbyvriendinnen had op de beurs een venterswagen gekocht en ik was er helemaal weg van. Ik mocht hem gelukkig van haar overnemen.
Ik wilde voor de 80e verjaardag van mijn vader de wagen helemaal af hebben, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik begon eerst met het maken van wat groentekisten en zette mijn eerste wankele pasjes in fimoland.
Aan de hand van instructies uit het boek van Angie Scarr lukte het me wonder boven wonder om wat goed gelijkende groenten en fruit te fabriceren.
De perziken zaten vroeger vaak in een gevlochten mandje, wat ik van papierfiligraan heb gevlochten.
Toen ik net aan het geheel begon vroeg ik me af hoe ik ooit die hele kar vol kon krijgen, maar als je zo bezig bent krijg je steeds meer ideeën en voorzag ik al gauw problemen met de ruimte, dus maakte er aan de voor- en achterkant een plankje op.
Eigenlijk vond ik de kar ook wel wat te 'netjes' en besloot hem, met behulp van fijn schuurpapier, een wat sleetser uiterlijk te geven en zette op de bovenkant de naam van mijn vader: L. (Leen) Visser
Op de voorplank staat een weegschaal voor het kleine fruit en hangen de papieren zakjes, maar er moeten natuurlijk ook zware zaken gewogen kunnen worden, dus ging ik aan de slag om een oude weegschaal na te maken
De aardbeien en kersen kreeg ik van een vriendin, de champignonnetjes waren een erg precies werkje en zijn zo groot als speldenknopjes.
Op de achterplank staat de grotere weegschaal voor de groenten, met ernaast een stapel oude kranten. Omdat ze vroeger nog geen plastic tasjes hadden, werd de groenten n.l. verpakt in oude kranten. Op de oude kranten staat een gewichtje, anders waaien ze van de kar...
Aan de andere zijkant van de kar was nog een richeltje en daar konden mooi de jute zakken
met aardappelen op staan. Ook was er plek voor eventuele lege kratten en een fles Exota limonade en voor het geval dat meneer de groenteman vieze handen heeft, heb ik een vrolijk geblokte handdoek opgehangen.
De rode bessen waren een crime om te maken, maar ook die zijn gelukt.
En na ontelbare uurtjes kleien was de wagen "ineens" klaar!
Ik heb er met heel veel plezier aan gewerkt en had tevens een origineel cadeau voor m'n vader. Ik hoefde me niet af te vragen of hij er blij mee was, want iedere dag zat hij er naar te kijken en ontdekte steeds iets nieuws. Iedereen die bij hem kwam werd eerst met z'n neus op zijn groentekar gezet!!
Ruim een half jaar later gaf hij me weer een compliment; "weet je" zei hij "er is nog steeds geen rot appeltje of verlept kropje sla te vinden......"
Mijn vader is in 2010 overleden en sindsdien staat de kar weer bij mij thuis.
Maak jouw eigen website met JouwWeb