Gang

Na alle consternatie in de Griekse kamer, gaat Nico maar aan de gang beginnen.
Hij werkt zeer precies en geconcentreerd, dat kan je wel zien.
Tegen de transparatiedruppels heeft hij maar een boerenzakdoek op z'n hoofd geknoopt.

Plotseling hoort hij de telefoon beneden op de balie rinkelen,
tring...tring...

hij gooit z'n kwast neer en gaat snel naar beneden, want misschien is het wel nieuws over Mario!

Ziet hij nu een schaduw wegduiken of was het maar verbeelding?
Lang denkt hij er niet over na... rennen!

tring...tring... 

Hijg...hijg...nog een trap...

tring...tring...

 Jaja...ik kom, ik kom.....hijg,hijg...

't Is Ome Co.
Hij belt vanuit het ziekenhuis om te vertellen dat de heren doktoren totaal geen wijs uit de röngenfoto's kunnen worden.
Ze hebben zoiets nog nooit gezien. Ipv bot zien ze alleen ijzerdraad en windsels...

Dus hebben ze Mario voorlopig maar ter observatie opgenomen.
Tja, wat moeten we daar nu weer van denken????
Nico sloft diep in gedachten weer naar boven.
Maar...
Wat...
WAT KRIJGEN WE NOU?????

Hoe komen die voetstappen op de pas geverfde trap???? 

Nico staat stomverbaasd te kijken
?????

Dit slaat nu toch wel alles!
Z'n pas geverfde trap helemaal naar de knoppen!!

Gloeiende, gloeiende...
Wie o wie!!!
Als ik hem in m'n handen krijg !!

Ze zijn duidelijk van iemand met profielzolen en die iemand moet van buitenaf gekomen zijn...
mmm...

Nico volgt de voetstappen de trap op,
Ze leiden naar de Hollandse kamer...

"Ha" denkt Nico, "Nu heb ik hem, want daar kan hij geen kant meer uit!" 

Hij duwt heel zachtjes de deur open...

... ...

en kijkt héél voorzichtig naar binnen... 

In eerste instantie ziet hij niets.
Voorzichtig kijkt hij om de hoek van de deur...

Wel allemachtig!
Dit gelóóf je toch niet???

Als Nico om de hoek van de deur kijkt ziet hij nog net...

een been het raam uit gaan!

Vliegensvlug rent hij naar het raam en kijkt naar buiten...

Zijn verbazing kent geen grenzen, want ziet hij dat nu wel goed?

Staat daar...?
Is dat nu...?


Ja, dat is toch...?
Huh??

 

 

 

 

"Adje???  Wat doe JIJ daar nou??"

"Ikke???  Ik ben bang!"

Omdat het toch wel een erg vreemde plaats voor een gesprek is,
helpt Nico Adje weer naar binnen

en vraagt boos wat dit allemaal te betekenen heeft??
Adje zegt dat hij ome Harry zoekt, maar dat hij telkens allerlei enge kreten en gillen hoort en door iedereen achterna gezeten wordt.
Hij vindt het doodeng in dit hotel, maar moet toch ome Harry zien te vinden.
"Ome Harry???"vraagt Nico "Ik ken helemaal geen ome Harry! Wie is ome Harry???"
"Ome Harry is de man van tante Neel"
"Tante Neel??? Wie is nu weer tante Neel??"
Nico begrijpt er geen fluit meer van en de verwarring wordt alleen maar groter als Adje begint te stamelen:
"Tante Neel is eh...
Ja, ...Tante Neel...
...uit Friesland!"
Huh???
"Friesland???"
Adje begint te knikken:

"Wommels!"
"Huh??? Wom... wattes??"
Tring...tring...
"O nee hè, niet wáár die telefoon!"
Het lijkt wel of de telefoon driftiger te keer gaat dan net, hij staat gewoon roodgloeiend!

"Kom mee naar beneden, vlug!"
Nico pakt Adje bij de arm en samen rennen ze de trappen af.

De voetstappen van Nico en Adje roffelen met veel kabaal naar beneden
Nico grist de telefoon van de balie en hijgt: "Ja, ja...met Nico.."
Het is het ziekenhuis! Mario mag naar huis, maar hij kan alleen in een rolstoel vervoerd worden.
Ach guttegut, arme Mario!
Nico zegt dat het in orde komt, hangt op en kijkt Adje aan: "Jij zal me nu toch moeten helpen!"
"Helpen???" Vraagt Adje heel verbaasd.
"Ja" zegt Nico heel beslist  "Ik ga een rolstoel maken en daar ga JIJ me mee helpen."
Adje is helemaal opgetogen omdat hij bij zo'n belangrijke klus mag helpen.
Samen gaan ze aan de slag:
Eerst alle materialen bij elkaar zoeken: